Мирбек Атабеков - Алтын Энем

Эркем деп мээриминди токчу элен,
Неберем деп жетелеп журчу элен.
Айланып,
Жалынып, жыттап журчу элен.
Жанып турган чырагымсын элен,
Тутуп жургон тумарымсын элен.
Сагынып, зарыгып,
Ызаланып, туталанам мен.

ПРИПЕВ:
Кагылайын менин алтын энем,
Карегимден аккан жашым менен,
Кайда журсом эстеп сагынып,
Бир озунду мен.
Асылымсын, менин алтын энем,
Кусалык кыйнайт журокту эзген.
Кайда журсом эстеп сагынып,
Бир озунду мен.

Айла жок. Кайрылбастан кеткен экен,
Ыйласам да, сыздасам да,
Бирок, эне затын сыйлайлычы,
оз убагында.

Эстеймин, эне, искеп жытынды,
Зарыгып уксам деймин унунду.
Кагылып, жалынып, бир озуно мен,
Берекем деп бополоп бакты элен.
Колоком деп коколоп журчу элен,
Сагынып, зарыгып.
Ызаланып, туталанамын мен.

ПРИПЕВ:
Кагылайын менин алтын энем,
Карегимден аккан жашым менен,
Кайда журсом эстеп сагынып,
Бир озунду мен.
Асылымсын, менин алтын энем,
Кусалык кыйнайт журокту эзген.
Кайда журсом эстеп сагынып,
Бир озунду мен.